Rotorua, Taupo, Tongariro Crossing and Wellington

Hier is dan weer mijn tweede verslagje dat ik schrijf vanuit Nieuw Zeeland. Eens denken waar ik ook alweer gebleven was;
Oowja, ik was gearriveerd in Rotorua. Dit is slechts anderhalve week geleden, maar lijkt door alles wat je meemaakt veel langer.

De eerste dag in Rotorua ben ik maar weer meteen vroeg opgestaan om met Joost(NL) en Marte(NL) naar Wai-O-Tapu Thermal Wonderland te gaan. Dit was een park in een vulkanisch gebied in de buurt van Rotorua. Het park bestond uit vele 'thermal spots' (heetwaterbronnen) die, vanwege de aanwezigheid van diverse mineralen, verschillende kleuren hadden. De mineralen in het water/gesteenten zorgden bijvoorbeeld voor een gele/oranje/groene/blauwe gloed in de bron (bijv. zwavel=geel). Verder was er in het park een grote geiser (Lady Knox Geyser), die met een beetje hulp actief werd en meters de lucht in spoot. Al met al een mooi park, maar een beetje veel van hetzelfde, waardoor we hier redelijk snel doorheen zijn gelopen.

Die middag kozen Joost en ik ervoor dat we die ochtend wel genoeg gezien hadden en dat we die middag maar eens goed wakkergeschud moesten worden; we zijn maar gaan Zorben.
Dit houdt in dat je in een grote plastic bal die deels gevuld is met water, van een berg af rolt. Erg lachen om te doen en ik had graag nog eens gegaan. Echter, hiervoor was de 1,5 minuut van de berg afrollen een beetje erg prijzig.

De volgende dag besloten we dat het tijd was om eens wat cultuur te gaan snuiven en een bezoekje te brengen aan twee alom bekende bevolkingsgroepen van Nieuw Zeeland:
's Ochtends een bezoek aan een Maori-dorpje (genaamd Te Whakarewarewatanga O Te Ope Taua A Wahiao) en 's middags een rondleiding door Hobbiton(bekend van de LOTR films en The Hobbit).
In het Maori-dorpje was het leuk om een indruk te krijgen van de manier waarop verschillende groepen huidige Maori's (deels gecommercialiseerd natuurlijk) leven. Vooral de voorstelling (incl. Haka) bij de tour waren leuk om te zien. De middag was compleet anders. Een bezoek aan het Hobbit-dorp. Deze door en door gecommercialiseerde hotspot voor touristen wordt natuurlijk volledig uitgebuit, want je betaald veel te veel in verhouding met wat je er voor krijgt. Toch was het een van de plaatsen waar ik graag heen wilde gaan, en het was dan ook erg grappig om te zien hoe alles gebouwd was en was het ook zeer interessant om te horen op hoeveel details er wel niet werd gelet bij het maken van de films.

Na deze culturele dag vervolgden Joost, Marte en ik onze weg, waarbij er enkele dagen werden doorgebracht in Waitomo en Taupo. Hierin heb ik niet veel bijzonders gedaan, mede vanwege de verschillende regenachtige dagen. Bij Lake Taupo heb ik nog wel geprobeerd om $10.000,- te winnen bij een golf-hole op 111m in de zee. Helaas kreeg ik in 5 ballen enkel het platform geraakt en bleef de hole-in-one achterwege. Verder hebben we in Taupo een dagje een korte wandeling gemaakt naar de Huka Falls en naar een natuurlijke warmwaterbron, maar al met al was het wachten op beter weer zodat we een van must-sees van NZ konden ervaren: De Tongariro Crossing.

De Tongariro Crossing is een 1-daagse tocht door het Tongariro Nationaal Park, welke bestaat o.a. bestaat uit 3 grote vulkanen: Mt Tongariro, Mt Ngauruhoe en Mt Ruapehu.
Momenteel is de crossing echter deels gesloten, omdat een van de delen van Mt Tongariro al weken actief is en stoom en as uitblaast. Hierdoor kun je de tocht grotendeels lopen en alles zien tot aan Blue Lake en de Emirald Lakes, maar moet je dezelfde weg weer terug.(totaal +/- 5 uur)

Zaterdag was het dan eindelijk mooi weer, zodat we konden beginnen aan de crossing. Op de kaart van de crossing zagen we aan de stippelijnen dat het ook mogelijk zou moeten zijn om Mt Ngauruhoe(2209m) te beklimmen. Eenmaal bij de voet van de berg aangekomen bleek er geen pad vindbaar te zijn en de berg lag voor een groot deel onder de sneeuw. We hadden bijna afgezien van de klim omdat het er niet heel verstandig uitzag om op onszelf omhoog proberen te komen. Gelukkig kwamen we op datzelfde moment een groepje van 7 kiwi's (NZ'ers) van rond de 50 jaar(en die homo bleken te zijn) tegen waarmee we aan de praat raakten en die de berg op gingen. Zij hadden vaker dergelijke klimmen gedaan en toen zij vroegen of we mee gingen hebben we natuurlijk ja gezegd. Achteraf een geweldige keuze geweest. De klim duurde 2,5 uur en was klauterend een weg banen naar de top van de steile berg vol grind, keien, sneeuw en ijs. Hierbij onderweg af en toe een korte stop gemaakt en genoten van een werkelijk prachtig uitzicht! Alle mooie dingen tot dan toe gezien in NZ vielen hierbij eigenlijk in het niet. Wel kreeg ik het tijdens het kijken af en toe behoorlijk benauwd op de momenten dat mijn hoogtevrees weer eens op kwam spelen.
Eenmaal boven was het weer omgeslagen en kwamen we tussen de bewolking en de sneeuwval terecht. Dit ging ten koste van het uitzicht, maar het had wel iets bijzonders.

Ik keek wel even op tegen de afdaling, aangezien ik dacht dat we dezelfde weg terug zouden moeten, maar uiteindelijk heb ik zelfs van het afdalen genoten. Het was meer een soort van glijdend/skieend de berg af over de sneeuw het grind van lavagesteente. In 30 min. waren we dan ook beneden. Iedere keer opnieuw dat ik achteraf naar de top van de berg keek kon ik maar niet geleven dat ik daar had gestaan. Echt een super ervaring om nooit te vergeten!!
Hoor je opeens 2 dagen later dat er de dag na onze klim een Nederlandse jongen van 23 met een helicopter van de berg is gered omdat hij onderweg was gevallen en ernstige vleeswonden had opgelopen.. Dus maar goed dat we samen met de groep ervaren klimmers omhoog zijn gegaan en ik mam niet vooraf heb geinformeerd over de klimplannen ;)

Afgelopen paar dagen heb ik in Wellington doorgebracht, nadat Joost en ik op de weg van Taupo naar Wellington Marte hadden afgezet in Marton. In Wellington hebben we behalve een paar kleine dingen niet veel bijzonders gedaan; een stadswandeling, een rondleiding op de Seashepherd Rob Barker(schip tegen de walvissenjacht wat blijkbaar wel eens op discovery te zien is), een bezoekje aan het Te Papa Museum. Alleen de laatste avond zijn we nog naar de premiere van The Hobbit geweest. Natuurlijk vooraf eerst even bekijken hoe alle fanatics (zowel jong als oud) verkleed als elf/hobbit/dweg/tovenaar verkleed naar de film gaan. (Ik zal zelf wel een beetje te nuchter zijn om dit fanatisme te begrijpen, maar lachen was het wel).

Na de film zijn we om 3 uur 's nachts maar meteen richting de ferry gereden waar we 's ochtends van Wellington naar het zuidelijk eiland zouden varen. Dit koste ons wel een nacht slapen.. Gisteren ben ik dan in Picton gearriveerd en hebben Joost en ik besloten om vanaf nu ieder weer onze eigen weg te kiezen en alleen verder te reizen richting de volgende plaats. Dit zal waarschijnlijk richting het Abel Tasman Nationaal Park zijn, waar ik deel wil gaan nemen aan een 2-daagse kayaktour.

Nou dat was dan het verslag van mijn ervaringen. (Ik snap nu eindelijk waarom iedereen er altijd zoveel moeite mee heeft om deze kort en boeiend te houden. Ik ben daarom erg benieuwd hoeveel mensen er tot deze zin zijn gekomen :P )


Nog wat losse ervaringen:
- Op de enkele grote steden zoals Auckland en Wellington na zijn er hier geen grote steden, en bestaan alle dorpen uit slechts 1 of 2 hoofdstraten met daarbij nog wat afgelegen huizen. Maar tegenlijkertijd heeft bijna elk klein dorpje wel weer een Mac, BK, KFC en Subway!

- Wederom is me de vriendelijkheid van de kiwi's opgevallen. Tijdens een etentje met enkele gasten van de klim van Mt Ngauruhoe wilden deze mannen per se ons eten betalen en hebben ze ons met de auto nog een hele rondleiding gegeven door Wellington en naar Mt Victoria. Je krijgt gewoon het idee dat de locals er oprecht van genieten om het de toeristen naar hun zin te maken.

- Zelfs ik kan zien dat de mode van de kiwi's niet het sterkste punt is. Daarbij herken je vaak wel een engelsachtig uiterlijk. Van veel te korte broekjes met sneeuwwitte benen eronder, tot korte broek met 3-dubbele trui en hoge schoenen.

- Helaas is het toetsenbord van mijn hypermoderne telefoon overleden. Ik kan hierdoor vooralsnog enkel mee bellen en gebeld worden en is smssen onmogelijk geworden.
Het is wachten op het moment dat hij helemaal uit gaat vallen.